Het aandeel duurzame energie is 2019 van 7,4% naar 8,6% gestegen. De grootste stijging komt van het gebruik van biomassa en zon. Als wij in dit tempo doorgaan gaan wij eind 2020 het doel van 14% duurzame energie niet halen maar blijven we steken op ongeveer 10%.
Wat je niet uit de onderstaande figuur kunt halen is dat er een grote stijging van duurzame energie zal komen van wind op zee. Momenteel komt er 1000 MW aan energie van wind op zee. Dit jaar zal deze capaciteit met 200% toenemen en tot 2023 zal volgens planning opnieuw sprake zijn van een toename van ruim 2000 MW. Op basis van de toename van de capaciteit op zee zal dit een stijging van 2% aan duurzame energie geven tot 2023. Vraag is vervolgens of wij hiermee de doelstelling van nog eens 16% extra in 2023 gaan halen. Mogelijk dat de snelle toename van zonneparken soelaas biedt, maar ik heb zo mijn twijfels.
Het niet halen van de EU-doelstelling van 2020 gaat Nederland een boete bij de Europese Unie opleveren. Het kabinet onderzoekt nu of het opgewekte duurzame energie van andere EU-landen kan inzetten. Het gaat dan om landen die op dit moment een groter aandeel duurzame energie hebben dan waartoe de EU hen verplicht. Volgens de EU mag je bij die landen inkopen, maar het blijft vreemd dat het EU-land Nederland met een van de laagste duurzame energiedoelstellingen van alle EU-landen toch nog extra duurzame energie bij andere landen moet gaan inkopen, omdat het ook de toch al lagere EU-doelstelling niet kan halen.
Het lijkt mij verstandig dat om binnen EU-verband geloofwaardig over te komen dat het kabinet eerst goed kijkt hoe het de doelstellingen van 2020 en 2023 toch nog zou kunnen halen in plaats van alleen te kijken naar de verdere toekomst, namelijk volledig duurzaam zijn in 2050. Vanuit CCS hebben wij de nodige suggesties. Daar zal ik in mijn volgende blogs over berichten.
Over dit artikel
22 januari 2020 / Auteur: Dr. Ir. René Cornelissen
