Ik was laatst op een avonddebat van de NRC, waar deze vraag centraal stond. Er waren ook enkele vertegenwoordigers van de industrie, zoals Manon Janssen, de voorzitter van de klimaattafel Industrie. De discussie was of de burger en het MKB de rekening van de energietransitie gaan betalen? Manon Janssen gaf aan dat dit zeker niet het geval is of zal worden. Ik vraag mij af of dat zij daar wel gelijk in heeft.
Wanneer we naar de energierekening kijken dan bestaat 26% uit energiebelasting. Ongeveer 15% van de opbrengsten van deze energiebelasting, genaamd Opslag Duurzame Energie (ODE) wordt besteed aan de productie van duurzame energie. De rest gaat naar de schatkist. Wat opvalt aan deze belasting is dat deze vooral hoog is bij het energiegebruik van consumenten en MKB-ers en bijna tot nul daalt voor de echte grootverbruikers ofwel de grote industriële afnemers. Op basis hiervan concludeer ik dat consumenten en MKB-ers vooral de rekening betalen van de subsidie op duurzame energieopwekking. Helaas, duurzame energie heeft een prijs.
Bij het avonddebat van het NRC waren ook een aantal economen, die erg voor een CO2 heffing waren, onder de voorwaarde dat de CO2 productie niet verplaatst zou worden naar het buitenland. Dat is een goed verdedigbaar standpunt dat bovendien prima werd onderbouwd. Mijn persoonlijke standpunt is altijd dat stimulering beter is dan beboeten, maar macro-economisch zal het verhaal kloppen. En als stok achter de deur is het zeker aan te bevelen.
Volgend jaar gaat er echter wat bijzonders gebeuren. Als vervolg op de huidige SDE+ regeling, die betaald wordt uit de ODE, komt een nieuwe regeling, waarbij de grondslag wordt verbreed. In plaats van Duurzame Energie wordt ook de reductie van CO2 gesubsidieerd. Hier wordt in eerste instantie gefocust op een aantal grotere projecten gaf Pieter Boot van het Plan Bureau van de Leefomgeving aan. Met andere woorden, consumenten en MKB-ers zullen vooral voor deze specifieke energietransitie bij de grotere industriële bedrijven moeten gaan betalen.
Ik vind het jammer dat niet gekozen wordt voor de meest kostenefficiënte CO2-eq. reductie. De methaanemissie (een belangrijk broeikasgas) in de landbouw wordt de komende jaren nog niet meegenomen in het beleid. Dat zie ik als een gemiste kans, ik was graag de competitie aangegaan met onze biogasinstallaties, waarin mest vergist wordt en veel uitstoot van methaan vermeden.
René heeft een tweede blog over de rekening van de Energietransitie geschreven. Benieuwd of de situatie tegenwoordig veranderd is? Lees de nieuwste blog dan hier!
Over dit artikel
27 mei 2019 / Auteur: Dr. Ir. René Cornelissen
